Personel Olmak ile Kendi İşinin Sahibi Olmak Arasındaki Farklar
Günümüz ekonomisinde, işler kontrolden çıkıp yanlış gittiğinde, ebeveynler mutfak masasına oturup kafalarını kaşır ve çözümler bulmaya çalışırlar
İnsanların karşılaştıkları problemler krize yol açacak seviyelere gelir. Her gün daha da fazla aile midelerindeki bir boşlukla uyanıyor, ve etrafları işlerinin güvende olup olmadığı ve geçim standartlarını giderek arttıran masraflarla nasıl başedecekleri sorularıyla sarılıyor. Gün içerisinde de bir benzinlikte durduklarında veya akşam yemeği için birkaç parça birşey almak için markete girdiklerinde bu zorlu durumlar sanki kafalarına tekrar tekrar kakılıyor.
İşin en garip yanıysa, insanlar bu çıkmaz sokakta yaşamayı güvenli olduğu için bırakmak istemiyorlar. Umutlarını ve inançlarını; piyasalara, patronlara, ekonomiye, hükümetlere bağlıyorlar çünkü başka bişey yapmaya çok korkuyorlar.
İşin güvende olması diye bir şey yoktur!
Ne zaman başkası için çalışsanız tamamen onun merhametine kalıyorsunuz. Patronunuzun sizi ne kadar sevdiği, işinizde ne kadar iyi bir performans gösterdiğiniz, ekonominin ne kadar iyi veya kötü olduğunun bir önemi kalmıyor.
Muhtemel finansal bir çöküşe bir hata uzaklıktasınız. İşler değişiyor, insanlar değişiyor, şartlar, ekonomi, hayat, herşey değişiyor. Değişmeyen tek şey bildiğiniz gibi değişim olarak kalıyor.
Günümüzde, erkekler ve kadınlar her zamankinden de fazla, durumlarını ve ailelerine finansal bir güvence sağlamak için seçeneklerini değerlendirmeyi arzu edebiliyorlar.
Umuyoruz ki, en derinlerinde bir yerde de olsa, gerçek bir finansal güvenceye sahip olmak istiyorlarsa bunu yapmanın ve devam ettirmenin kendilerine bağlı olduğunu ve bunu bir işyerinde personel olarak çalışarak değil, yalnızca bütün kartların kendi ellerinde olduğu, kendi işlerini kurarak yapabileceklerini biliyorlardır.
Şimdi sıradan işlerle kendi işini kurmanın farklılıklarını masaya yatıralım :
İŞÇİLER/KARİYER ODAKLILAR/PERSONELLER
Bu birey topluluğu;
1) Düzgün bir lisans eğitimi için binlerce lira harcarlar ve köleleştirildikleri işlerini yapabilecek duruma gelebilmek için yıllarını verirler.
2) Bu işçiler önlerindeki 40 yıllarını ne yapacakları söylenerek geçirirler.
a) Sabahları ne zaman uyanacakları (ki dolaylı olarak akşam ne zaman yatacakları da)
b) Her gün ne giymeleri gerektiği
c) Öğle yemeğini ne zaman yiyecekleri
d) Aile ve arkadaşlarıyla hangi sıklıkla zaman geçirecekleri; ve daha birçok şey bu insanlara dikte edilir.
3) Ne kadar para kazanabilecekleri de başkaları tarafından dikte edildiği için şunların belirlenmesine yol açar;
a) Ne zaman, nerede, ne kadarlığına tatile çıkacakları
b) Kullanacakları arabanın kalitesi
c) Yaşayacakları ev
d) Yapacakları sosyal aktiviteler
e) Yedikleri yemek
f) Özel günlerde alacakları hediyeler; ve yine daha sayamadağımız birçok şey.
4) Vergi ayrıcalıkları onlar için geçerli değildir. Maaşlarını aldıklarında önce vergilerini öderler daha sonra geçim masraflarını hesaplarlar.
EV TABANLI İŞ SAHİPLERİ/GİRİŞİMCİLER/NETWORK MARKETINGÇİLER
Bu birey topluluğu ise;
1) Paralarını; nasıl iş yönetebilecekleri hakkında bilgiler kazanabilmek için, seminerlere, kitaplara ve eğitim programlarına yatırırlar.
2) İş fırsatlarına, çoğunlukla da bir network marketing firmasına yatırım yaparlar. İlk yatırımları ortalama olarak 300'den 3000 dolar civarına kadar olur.
3) Vergi ayrıcalıkları onlar için geçerlidir. Gelir elde ederler, ortalama geçim masraflarını hesaplarlar, daha sonraki bakiyeye bağlı olarak vergi öderler.
4) Şuna benzer bir hayat sürerler;
a) Uykularını aldıklarında uyanırlar.
b) İstediklerini giyerler
c) Keyiflerine göre gezerler
d) İstedikleri zaman, istedikleri yerde, istediklerini yerler
e) İstedikleri zaman, istedikleri yerde ve istedikleri kadar tatil yaparlar.
İnsanlar kendi patronları olma konusundaki korkularını bir kenara bırakabilirse, arkalarına yaslanıp durumlarını ve seçeneklerin daha akılcı yollarla değerlendirebilecek konuma gelebilirler.
Yukarda yaptığımız kıyaslamaya baktığımızda, kendi işinin sahibi olmak çok daha mantıklı gelmiyor mu?
